بر عیب خود بینا باش و عیب کسان مگوی .
تا به محاسبه ی خود نپردازی در دیگران شروع مکن.
از مردم نوکیسه وام مخواه.
دوستان را از عیب ایشان آگاه کن.
مشورت با دشمن مکن و چون کردی از گفت او حذر کن.
سود هر دو جهان را خاموشی دان.
نخست اندیشه کن آنگاه بگوی.
نان همه کس مخور و نان بر همه کس بده.
بدترین عیب پر گفتن را دان.
بنده ی حرص مباش، خفته ی غفلت مشو.
پیران کار دیده را حرمت دار.
جرم و بهتان بر کسی منه تا انفعال به تو باز نگردد.
