اتاق اصناف ایران به خصوص اتاق اصناف تهران سالهاست که نه تنها کم توجهی، بلکه کاملا جایگاه تخصصی روابط عمومی را به فراموشی سپرده است و معاونتی تحت عنوان معاونت فرهنگی، اجتماعی و ارتباطات را برای تشکیلات سازمانی خود تعریف کرده است.
در 1 دهه اخیر، مدیران و روسای اتاق اصناف خود را درگیر امور صنفی و ارتباط با دولتمردان کرده اند و از نقش و جایگاه روابط عمومی غافل شده اند.
در گذشته و قبل از تشکیل اتاق اصناف، زمانی که مجمع امور صنفی در دوبخش تولیدی و توزیعی فعالیت داشتند، واحدی به نام روابط عمومی به طور اسمی و به نوعی سوری فعالیت می کرد که مسئولیت آن به عهده یکی از روسای سابق و بازنشسته بود که نه تنها با ادبیات ابتدایی روابط عمومی آشنایی نداشت، بلکه آئین نامه تعریف شده ای هم برای اجرای امور در اختیار نبود، و وظیفه آن فقط پر کردن نام جایگاه و اشغال نمودن یک میز در اتاقی مشترک بود. 
پس از تشکیل اتاق اصناف، واحد روابط عمومی در تشکیلات تعریف و مدیران وقت غافل از تعریف جایگاه تخصصی در اتحادیه های صنفی، بودجه و امکانات خود را صرف بروزرسانی سایت، چاپ مجله و گرفتن عکس نمودند که همین موضوع سالهاست جایگاه بزرگترین تشکل غیردولتی را که بیش از 130 اتحادیه صنفی در آن فعالیت می کنند و خدمات آنها به بیش از 200 هزار واحد صنفی در تهران صورت می گیرد را مورد کم لطفی قرار داده است به طوری که شاهد هستیم روسای اتحادیه ها با عناوین مختلفی از جمله رئیس اتحادیه تهران، استان تهران و یا اتحادیه کشوری با رسانه ها مصاحبه دارند و هنوز تفکیک فعالیت اتاق در سطح شهر، شهرستان، استان و کشور نامشخص است.
اینک و با گذشت یک دهه از فعالیت تخصصی اتاق اصناف تهران، باز هم جایگاه روابط عمومی به فراموشی سپرده شده است و نگاه غیر تخصصی به این جایگاه، امور روابط عمومی را در بروزرسانی سایت و گرفتن عکس یادگاری محصور کرده است.
انتظار می رود که نگاه روسای اتاق اصناف تهران و ایران به جایگاه رفیع و عظیم روابط عمومی چه در سازمان متبوع و چه در بدنه اتحادیه های صنفی خود تغییر نماید و با استفاده از کارشناسان مجرب بتوانند به طور علمی و تخصصی جایگاه اتاق اصناف را در جامعه و در بین اعضاء، رسانه و دولتمردان به درجه رفیع خود برسانند.