مهدی جمشیدی، فعال اجتماعی و علاقه مند به روابط عمومی و رسانه به مناسبت روز روابط عمومی، ناگفته هایی از جایگاه روابط عمومی را بیان کرد.

سلام بر علاقه مندان به روابط عمومی و درود بر مدیران روابط عمومی؛ 27 اردیبهشت روز روابط عمومی را هم به علاقه مندان تبریک میگویم و هم به مدیران آن خسته نباشید.

و اما بعد؛ روزگاری مدیریت روابط عمومی دراختیار کسانی بود که تحصیلات غیرمرتبط داشتند و مدیران سفارشی بودند، نه خود وظیفه خود را می دانستند و نه وظیفه ای برایشان تعریف شده بود، لنگ لنگان جایگاه را میکشاندند تا اسمی باقی بماند.

زمان گذشت تا روابط عمومی به نشان تبدیل شد، نام ها کنار رفت و نشان ها آمد، تحصیلات دانشگاهی تعریف شد و مدیران یک یه یک تحصیلکرده روابط عمومی شدند، اما خبری از سواد روابط عمومی نبود.

تا اینکه علاقه مندان روابط عمومی با هم یکصدا شدند تا تشکلی را متولد کنند، آنگاه بود که سواد روابط عمومی وارد بازار شد و مدت زمان کوتاهی خود را فراگیر کرد.

اما نشان آمد و تعریف ها شروع شد.مدیران سفارشی با تحصیلات مرتبط ماندند و تعریف روابط عمومی و وظایف آن را حفظ کردند تا آنها را از بَر باشند.

خلاصه؛ روابط عمومی به جای نام و نشان شد؛ یک پوزیشن مدیریتی!

جایگاه را در بوق و کرنا کردند تا روابط عمومی پرچمی در بین سایرین برافراشته داشته باشد.

آنگاه؛ مدیران کت و شلواری وارد گود شدند، اما نه! خارج گود هستند و پشت نقاب روابط عمومی، ارتباطات خصوصی برقرار می کنند.

تعریف روابط عمومی را کامل میدانند اما، نه روابط بلد هستند و نه در جمع عموم حاضر می شوند.

آنها به جای تشکیلات مردمی، برای خود تشکیلات سازمانی تعریف نمودند و جایگاه را روز به روز رنگین تر کردند و اما از رنگ روابط با عموم خبری نبود. 

حال که در روز روابط عمومی با شما سخن می گویم، وظیفه خود میدانم تا به عنوان یک علاقه مند به روابط عمومی با شما سخنی از باب درد و دل بیان نمایم.

اگر هم اکنون مدیر روابط عمومی هستید، به نام پشت و پا بزنید و نشانی از روابط عمومی از خود به جای بگذارید.

نه کت و شلوار برای روابط عمومی جایگاه دارد و نه کفش پاشنه دار که تق تق صدا دهد.

اگر تشکیلات روابط عمومی در طبقه آخر سازمان مستقر هست، پس روابط عمومی نیست، فقط جایگاهیست برای حفظ آبروی سازمان، پیشنهاد میدهم خود را در طبقه همکف اسکان دهید تا روابط عمومی چی شوید.

اگر در مراسمی می خواهید ردیف اول، جایگاه شما باشد، شما روابط عمومی نیستید و بهتر است در جایگاه دیگری باشید که برای منزلت کاری خدمت میکنند.

اگر شما در جایگاه ورزش مدیر روابط عمومی هستید و در مراسمات و نشست های خبری پوشیدن لباس ورزشی را مناسب نمیدانید و مانند مدیران عالی میخواهید کت و شلوار و پیراهن دیپلمات بپوشید، بهتر است نشان روابط عمومی را لکه دار نکنید.

اگر در سازمان گردشگری، مدیریت روابط عمومی را برعهده دارید، و به تن کردن لباس های محلی و قومی را برای خود مناسب نمیدانید و دنباله رو مدیران کت و شلواری هستید، بهتر است با روابط عمومی در گردشگری خداحافظی کنید.

اگر در نشست ها و مراسمات گرفتن عکس توسط خودتان را کسر شان میدانید، موفق نیستید و اگر دوربین ندارید و عکاسی نمیدانید که دیگر یک فاجعست.

اگر برای خود مسئول دفتر و مسئول هماهنگی انتخاب کرده اید و جوابگویی به تلفن را عیب و عار میدانید، سخت در اشتباهید و روابط عمومی را اشتباه گرفته اید.

اگر روابط عمومی را در برگزاری نشست های خبری، بروزرسانی سایت، راه اندازی نشریه، کانال تلگرامی و نصب بنر خوش آمد گویی خلاصه کرده اید، باید بگویم که در بیراهه گام بر میدارید.

اگر افراد عبوس، که نه ارتباطات میدانند، نه پاسخگوی تلفن هستند و نه حوصله گفتگو کردن دارند را برای ساختار مدیریت روابط عمومی انتخاب کرده اید، پیشنهاد میدهم آنان را به قسمت بایگانی مدارک معرفی کنید تا در آنجا خودشان راحت باشند.

و اما کلام آخر؛ اگر روابط عمومی را میدانید، سواد روابط عمومی دارید و تحصیلات مرتبط هم نیز، اما علاقه ای به آن ندارید و انگیزه ای نیست، بهتر است جایگاه را خالی کنید تا علاقه مندان وارد بازار حرفه ای روابط عمومی شوند.

روز روابط عمومی را به علاقه مندان روابط عمومی تبریک میگویم 

مهدی جمشیدی

فعال اجتماعی | علاقه مند به روابط عمومی و رسانه