شاید بتوان گفت یکی از عواملی که باعث سعادت و کمال در زندگی مادی و معنوی ما انسانها می گردد،محاسن و مکارم اخلاقی می باشد. در پرتو این حسن خلق،نشاط و شادابی به زندگی انسان دمیده می شود و زندگی فردی و اجتماعی ما در مسیر تعامل و تکامل قرار می گیرد. باید اشاره نمایم که خوش روئی و خوش خوئی از ضروریات آموزه های انسان است چرا که پیامبر اسلام(ص) فرمود: {خوشخوترین شما،شبیه ترین کس به من است} انسانها به خصوص مدیران صاحب منصب درکنار خصوصیاتی هم چون قاطعیت،قدرت،دانش و تجربه می بایست رعایت مسائل اخلاقی را داشته باشند چه بسا عدم توجه به این مهم باعث ناکامی در امور می گردد. اگر بخواهیم بیشتر به این موضوع اشاره کنیم باید بگویم که مکارم اخلاقی برای انسان مشاوری آگاه است که در عرصه های گوناگون یاری رسان ما خواهد بود چرا که در جای دیگر پیامبر(ص) به فرزندان عبدالمطلب فرمود: شما نمی توانید با ثروت های خود مردم را راضی نگه دارید،چرا که با گشاده روئی و برخورد نیکو خواهید توانست دلهایشان را معطوف خود کنید. انسانهائی که خود را تنها می بینند و به سختی با کسی مأنوس می شوند، به طور یقین خلقی نیکو ندارند و به طور حتم با مردم معاشرت نمی کنند و یا اگر ارتباط با دیگران دارند از این حسن خلق بهره نمی جویند. در آخر باید بگویم که راز عجیبی در خلق نیکو، احسان و نیکوکاری نهفته است، تا جائی که در قرآن انسانهای نیکوکار را جهادگر معرفی نموده! و اشاره شده است که خداوند با محسنین و نیکوکاران است.