حماغیسم" (به انگلیسی: HemaGHism) مکتبی اجتماعیست که در پایان سده چهاردهم هجری شمسی در آسیا (کشور ایران) ظهور کرد و نظریه های آن در ابتدای سال 1400 به اوج خود رسید.

*مشخصه اصلی "حماغیسم"، تاکید بر خودشناسی و پرهیز از عقل کل دانستن خود است.

*مکتب "حماغیسم"  معتقد است که با پایان یافتن عصر جهالت، عصر حماقت آغاز شده و هم اکنون بشریت در این عصر به سر میبرد.

*"حماغیسم" میگوید؛ وجود ما در عالم (ناسوت) به جبر با آدمیت موجود میشود، و چون «ارواح خبیثه و طیبه» و همچنین «رذایل و فضایل» در صفات ما ممزوج است، میتوان با اختیار به حماقت و انسانیت رسید.

*"حماغیسم" موجود احمغ را مستقل از آدم و انسان میداند.

*این مکتب قرار است در قالب هنر نمایشی و ادبیات جلوه‌گر شود.

*در پاییز سال 1399، جلد نخست کتاب "سیر تا احمغ" به حماقت بنیانگذار این مکتب منتشر شده است.

*صاحب نظر مکتب "حماغیسم" یقین دارد که؛ «در انتهای مسیر دانایی، باز به ابتدای جاده نادانی میرسم!»