| شب چو در بستم و مست از می‌نابش کردم |
ماه اگر حلقه بدر کوفت جوابش کردم |
| دیدی آن ترک ختا دشمن جان بود مرا | گرچه عمری بخطا دوست خطابش کردم |
| منزل مردم بیگانه چو شد خانه چشم | آنقدر گریه نمودم که خرابش کردم |
| شرح داغ دل پروانه چو گفتم با شمع | آتشی در دلش افکندم و آبش کردم |
| غرق خون بود و نمی مرد ز حسرت فرهاد | خواندم افسانه شیرین و به خوابش کردم |
| دل که خونابه غم بود و جگرگوشه درد | بر سر آتش جور تو کبابش کردم |
| زندگی کردن من مردن تدریجی بود | آنچه جان کند تنم‚ عمر حسابش کردم |
نظر دهید ()
نویسنده : مهدی جمشیدی
در آینده زندگی کن!
فقط یه راه هست که در مسیر قرار بگیری!
فقط یه راه هست که دانا بشی!
فقط یه راه هست که احمق نباشی!
با هیچ کس راز مگوی
[عناوین آرشیوشده]
بازدید امروز: 62
بازدید دیروز: 55
مجموع بازدیدها: 224674
درباره من
آرشیو
زندگینامه
مدارک علمی،کاربردی
سوابق و فعالیت ها
دست نوشته ها
اخبار مرتبط
خبر ها
خواندنی ها
سرگرمی ها
دانستنیهای روابط عمومی
کتاب سیر تا احمق
تکه های کتاب سیر تا احمق
دلونشته های من
اشعار
کتاب سیر تا روابط عمومی
حماغیسم
پشتیبانی و بروز رسانی: "تهران رسانه"
آرشیو
زندگینامه
مدارک علمی،کاربردی
سوابق و فعالیت ها
دست نوشته ها
اخبار مرتبط
خبر ها
خواندنی ها
سرگرمی ها
دانستنیهای روابط عمومی
کتاب سیر تا احمق
تکه های کتاب سیر تا احمق
دلونشته های من
اشعار
کتاب سیر تا روابط عمومی
حماغیسم
پشتیبانی و بروز رسانی: "تهران رسانه"