یا مقلب القلوب و الابصار        یا مدبرالیل و النهار
یا محول الحول و الاحوال      حول حالنا الی احسن الحال

دوستان و همکاران عزیز

با سلام و احترام

یادمان باشد که زیباییهای کوچک را دوست بداریم،  حتی اگر در میان زشتی های بزرگ باشند. 

یادمان باشد که دیگران را دوست بداریم آن گونه که هستند ، نه آن گونه که می خواهیم باشند. 

یادمان باشد که هرگز خود را از دریچه نگاه دیگران ننگریم؛ 

که ما اگر خود با خویشتن آشتی نکنیم، هیچ احدی نمی تواند ما را با خود آشتی دهد. 

یادمان باشد که خودمان با خودمون مهربان باشیم؛

چرا که شخصی که با خود مهربان نیست، نمی تواند با دیگران مهربان باشد.

حلول سال نو و بهار پرطراوت را که خود نشانه ای از قدرت لایزال الهی و تجدید حیات طبیعت می باشد ، به شما مخاطب بزرگوار و همکاران عزیز تبریک و تهنیت عرض نموده و سالی سرشار از برکت و معنویت را از درگاه خداوند متعال و سبحان برای شما مسئلت می نمایم . 

ارادتمند

مهدی جمشیدی

کمتر از 48 ساعت دیگر، انتخاباتی برگزار خواهد شد که سرنوشت دوره چهارم انتخابات شورایاریهای محله های شهر تهران رقم خواهد خورد، انتخاباتی که سه دوره آن را با موفقیت و دستاوردهای عمرانی، فرهنگی و اجتماعی در مقیاس محلی پشت سر گذاشته ایم و منتخبین مردم وارد پارلمان تصمیم گیری و نظارتی میشوند و اداره امور محله خود را در دست خواهند گرفت. شورایاران صدای اهالی محله خود خواهند شد تا حلقه وصلی شوند میان مدیریت شهری، دولت و بدنه جامعه و اگر به قانون اساسی کشورمان توجه کنیم، متوجه خواهیم شد که اصل شورا و مشارکت پذیری مردم و واگذاری امور به خود مردم تا چه میزان مورد تأکید قرار گرفته است. اما آنچه مورد بحث است، مسوولیت پذیری شهروندان و ساکنین هر محله است که تا چه میزان می توانند با انتخاب کاندیدای اصلح خود، محله ای آباد در شهر تهران داشته باشند، کلان شهری که با وجود 354 محله، به طور حتم نظارت شورای شهر و مدیریت شهری را با مشکل مواجه خواهد نمود و گستره و پراکندگی پایتخت، لزوم فعالیت پارلمان های محلی را بیش از پیش مورد توجه و تأکید قرار می دهد که همه با هم در روز 22 اسفند ماه با حضور در پای صندوق های رأی، اداره امور محله خود را به 7 عضو اصلی در جایگاه شورایاران قرار می دهیم تا انشاء ا... با مسوولیت پذیری شهروندان و مطالبه گری منتخبین شورایاری، شاهد محله ای آباد و در مسیر پیشرفت و تعالی باشیم که به طور حتم همانند حضور با شور و شعور مردم در سوابق انتخاباتی گذشته، این بار بهار طبیعت را با شکوفایی دوره جدید شورایاری شاهد باشیم.

مهدی جمشیدی در یادداشتی به جایگاه شورایاری در تهران اشاره کرده است.

فعالیت رسمی شورایاری ها در تهران از آذر ماه سال 87 آغاز گردید که به نوعی دوره سوم فعالیت شورایاریها در تهران محسوب می گردید.

در سال87 شورای اسلامی شهر تهران به دلیل اینکه 15 عضو شورای شهر نمیتوانند نظارت دقیق و جامعی بر شهر تهران داشته باشند و نیاز است بازوان نظارتی در مناطق شهر تهران تحت عنوان انجمن معتمدین محلات شهر تهران یاری رسان آنان باشند، آیین نامه تشکیل انجمن معتمدین محلات شهر تهران تصویب گردید و در شهریور ماه سال 87 فراخوان ثبت نام در شهر تهران بدون هیچ گونه اطلاع رسانی رسانه ای و محیطی در تهران شکل گرفت و ظرف مدت 15 روز بدون در نظر گرفتن مکانیزم نظارتی و مشارکتی مردم، انتخابات در 374 محله شهر تهران برگزار و منتخبین هر محله با رأی مستقیم مردم انتخاب شدند.

در ابتدای فعالیت دوره سوم شورایاریها،  عملا شهرداری مناطق ناظر و سیاستگذاری بر روند فعالیت شورایاران را اعمال می کردند و شورای اسلامی شهر تهران و ستاد هماهنگی و اجرایی شورایاریها  بر خلاف دیدگاه اولیه خود که شورایاران را بازوان نظارتی خود نامیده بودند فقط با صدور کارت شناسایی و واگذاری مهر شورایاری، این پارلمان محلی را در دامان شهرداری که می بایست شورایاران بر کار شهرداری نظارت داشته باشند رها نموده که این خود در روند کار نظارتی مشکلاتی را در زمان خود ایجاد نمود.

و اما متأسفانه در همان سال 87 به جای اینکه ستاد هماهنگی و اجرایی شورایاریهای شورای اسلامی شهر تهران تقویت شود تا بتواند گزارشهای مردمی را در قالب گزارش شورایاریها به صحن علنی شورای اسلامی شهر تهران برساند، ساختار موازی در شهرداری تهران شکل گرفت و امور مناطق شهرداری تهران جایگاهی را تحت عنوان امور شورایاریهای شهرداری تهران تشکیل داد تا بتواند این نهاد نوپای مردمی را ساماندهی نماید، با این توضیح که شورایاران می بایست ناظر بر فعالیت مدیریت شهری باشند و موارد را اعم از تخلف یا عملکرد مثبت به واحد نظارتی شورای شهر گزارش دهند ولی متأسفانه سمت و سوی شورایاریها از همان ابتدا تغییر کرد.

با تشکیل امور شورایاریها در امور مناطق شهرداری تهران، همین جایگاه در مناطق 22 گانه شهرداری تهران شکل گرفت و نیروی منتصب شهرداری در هر منطقه مسوول رسیدگی به امور شورایاران گردید، یعنی نظارت بر عملکرد شورایاران و رسیدگی به وضعیت و جایگاه شورایاری که می بایست بر عملکرد شهرداری نظارت داشته باشد توسط نیروی شهرداری صورت گرفت.

در آن زمان متأسفانه ستاد هماهنگی و اجرایی شورایاریهای شورای اسلامی شهر تهران نتوانست مکانیزم کارشناسی شده ای بر این روند ترسیم نماید و این خود باعث گردید که شورایاریها به شهرداریاری تبدیل شوند که این برخلاف آیین نامه مصوب تشکیل شورایاریها بود.

و اما مردم چگونه می بایست با این نهاد نوپا در تهران آشنا میشدند، این موضوعی است که تا کنون هم اقدامی در این خصوص صورت نگرفته است.

در ابتدای سال 88 اینجانب و 6 دبیر شورایاری از محله های شهر تهران پیشنهاد انتشار گاهنامه ای تحت عنوان گاهنامه اطلاع رسانی شورایاران را به شورای شهر ارائه نمودیم و در طرح توجیهی خود مطرح کردیم که این رسانه مکتوب شورایاری همانند همشهری محله به چاپ برسد و عملکرد شورایاران در تهران در آن منعکس و در اختیار ساکنین هر محله قرار بگیرد که متأسفانه گاهنامه شورایاران در ابتدا تریبونی برای اعضاء شورای شهر شد و فقط در 7 نسخه در اختیار شورایاری هر محله قرار گرفت و از رسالت اصلی خود که آگاه سازی مردم بود فاصله گرفت.

در سال 88 و در زمان اوج آغاز فعالیت شورایاریها در تهران، متأسفانه فیلم آقای" 7 رنگ" که نگاهی کاملا منفی به جایگاه شورایاری در کشور داشت و با الگو برداری از فیلم مشابهی در زمان طاغوت توسط گروهی ساخته شده بود اکران گردید و در شبکه خانگی توزیع شد که شورای شهر نه تنها واکنشی به این فیلم نشاد نداد، بلکه اقدامی در خصوص ساخت فیلم دیگری با نگاه مثبت صورت نگرفت و شبکه تهران که تریبون رسانه ای شهروندان تهرانی می باشد هیچ اقدامی در خصوص معرفی شورایاران انجام نداد.

در جای دیگر روزنامه همشهری که متعلق به شهرداری می باشد می بایست از همان ابتدا صفحه ویژه ای برای انعکاس اخبار شورایاریها اختصاص دهد تا بتوان با این روش مردم را با پارلمان محلی آشنا نمود که این مهم هم تاکنون صورت نگرفته است و ساکنین تهران هنوز با گذشت حدود 10 سال از فعالیت شورایاری در تهران با این پارلمان محلی و وظایف آنان آشنا نیستند.

و اما با این عناوین مطرح شده و عدم آشنایی مردم با جایگاه شورایاری و نبود ارتباط موثر و کارآمد فی مابین اعضاء شورای شهر با شورایاری و تبدیل شورایاران به شهرداریاران، آئین نامه تشکیل مدیریت محله تصویب شد و هیأت امناء محله شکل گرفت که از همان ابتدا در تضاد با شورایاری این جایگاه تثبیت شد و شورایاران به جای رسیدگی به مشکلات محله و تمرکز بر جایگاه نظارتی، تبدیل شدند به بازوان اجرایی شهرداری که می بایست دستورالعمل های ابلاغی شهرداری را اجرا نمایند و گزارش عملکرد خود را به شهرداری ارائه نموده که در صورت عدم فعالیت موثر توسط مدیریت محله، روسای هیأت امناء که همان دبیر شورا و منتخب مردم می باشند می بایست پاسخگوی شهردای باشند و نظارت شورایاری بر شهرداری تبدیل شد به نظارت شهرداری بر شورایاری!

ادامه دارد.....

شاید بتوان گفت یکی از عواملی که باعث سعادت و کمال در زندگی مادی و معنوی ما انسانها می گردد، محاسن و مکارم اخلاقی می باشد.

در پرتو این حسن خلق، نشاط و شادابی به زندگی انسان دمیده می شود و زندگی فردی و اجتماعی ما در مسیر تعامل و تکامل قرار می گیرد.

باید اشاره نمایم که خوش روئی و خوش خوئی از ضروریات آموزه های انسان است چرا که پیامبر اسلام(ص) فرمود: {خوشخوترین شما،شبیه ترین کس به من است}

انسانها به خصوص مدیران صاحب منصب درکنار خصوصیاتی هم چون قاطعیت، قدرت، دانش و تجربه، می بایست رعایت مسائل اخلاقی را داشته باشند چه بسا عدم توجه به این مهم باعث ناکامی در امور می گردد.

اگر بخواهیم بیشتر به این موضوع اشاره کنیم باید بگویم که مکارم اخلاقی برای انسان مشاوری آگاه است که در عرصه های گوناگون یاری رسان ما خواهد بود، چرا که در جای دیگر پیامبر(ص) به فرزندان عبدالمطلب فرمود: شما نمی توانید با ثروت های خود مردم را راضی نگه دارید، چرا که با گشاده روئی و برخورد نیکو خواهید توانست دلهایشان را معطوف خود کنید.

انسانهائی که خود را تنها می بینند و به سختی با کسی مأنوس می شوند، به طور یقین خلقی نیکو ندارند و به طور حتم با مردم معاشرت نمی کنند و یا اگر ارتباط با دیگران دارند از این حسن خلق بهره نمی جویند.

در آخر باید بگویم که راز عجیبی در خلق نیکو، احسان و نیکوکاری نهفته است، تا جائی که در قرآن انسانهای نیکوکار را جهادگر معرفی نموده! و اشاره شده است که خداوند با محسنین و نیکوکاران است.

شاید اکثر ما ساکنین محله، طرشت قدیم را به یاد داشته باشیم، باغات میوه، خانه های قدیمی، همسایگان صمیمی، نان سنگک و خراسانی و سرشیر و ماست محلی، اما امروزه از آن دوره فقط نان تازه باقی مانده است و با ساخت آپارتمانها، جمعیت محدوده طرشت جدید افزایش یافته و در مقابل آن تا 5 سال قبل، امکانات رفاهی برای ساکنین در نظر گرفته نشده بود و این محله به نوعی نیازمند نگاهی نو بود که با آغاز فعالیت دوره سوم شورایاری محله و همچنین توجه ویژه مسوولین و مشارکت اهالی، طرشت جدید به محله ای تبدیل شد که همه امکانات رفاهی، ورزشی و تفریحی در محله احداث گردید و با ساخت بوستان ها و فضاهای سبز، سرانه امکانات رفاهی طرشت افزایش یافت.

3 مسجد، 6 بوستان محلی، 3 مجموعه ورزشی، 1 کتابخانه عمومی، سرای محله طرشت، مجموعه دینی و مذهبی بقعه شیخ عبداله طرشتی و بیش از 15 هیئت مذهبی از جمله امکاناتی می باشد که اهالی محله می توانند از خدمات آن بهره مند گردند.

و اما آنچه طرشت امروز به آن نیاز دارد و می بایست مورد توجه ویژه قرار گیرد، حفظ هویت فرهنگی و سنتی محله و همچنین باغهای قدیمی آن است که هر روز شاهد از بین رفتن و خشک شدن درختان آن می باشیم که با مصوبه شورای شهر تهران و توجه ویژه شهرداری و سازمان میراث فرهنگی می توان محله طرشت را به باغ موزه طبیعی تهران تبدیل نمود که با مدیریت جهادی می توان به این مهم دست یافت.

ماهیت پول کثیف است و به خاطر آن از صدر اسلام تاکنون، جنایت ها و نسل کشی های زیادی صورت گرفته است.

اما کسب روزی حلال، استفاده صحیح و درست از پول، انفاق، پرداخت خمس و زکات مال، دوری جستن از ربا، میانه روی در مصرف، کنترل خرج در مقابل دخل و دیگر عوامل می تواند به انسان کمک کند که از پول و ثروت بهترین بهره را در زندگی خود ببرد و خوش زندگی نماید.

شنیده ایم که پیامبر اسلام (ص) از ثروت حضرت خدیجه برای ترویج دین و مذهب شیعه استفاده نمود که این یک پیام برای ما می باشد که پول می تواند برایمان موفقیت کسب نماید. اما نه به تنهایی، دیده ایم که چه ثروت مندانی در تاریخ بوده اند که با گذشت زمان ثروت خود را از دست داده اند و فقیر گشته اند.

و اما شنیده ایم که فرموده اند؛ یک لحظه تفکر، افضل تر از یک عمر عبادت است.

در کنار پول و انجام هرگونه تجارت، به طور یقین تفکر و فکر کردن می تواند ضامن حفظ سرمایه و افزایش آن گردد و همه ما اعتقاد داریم که در سرمایه گذاری های اقتصادی، فکر کردن و تفکر در امور، عامل اساسی برای تجارت موفق است که می تواند نسبت به حفظ سرمایه و ارزش ارزش افزوده آن نفش به سزایی ایفا نماید.

اما داشتن پول و قدرت فکر کردن نمی تواند به تنهایی در کنار هم برای انسان موفقیت کسب نماید. کسانی که پول در اختیار دارند و از قدرت فکر کردن برخوردار نیستند، به ناچار ثروت خود را در بانکها و خرید سهام سرمایه گذاری می کنند و کسانی که پول ندارند ولی متفکر می باشند، می بایست با ایده های خود زندگی کنند و یا به دنبال سرمایه گذار برای اجرای طرح خود باشند.

پس پول و فکر در اقتصاد مهم است و داشتن هر دو برای سرمایه گذاری در هر کاری می تواند موثر واقع گردد.

اما رکن سوم موفقیت، کار است.

شنیده ایم که فرموده اند؛ بهترین تفریح، کار است.

در کنار دو عامل پول و فکر، کار کردن و تلاش در هر بخش می تواند موفقیت قابل توجه ای برای انسان کسب نماید.

پس پفک، اختصار پول، فکر و کار است که هر سه عامل و راز موفقیت انسان می باشند.

به طور یقین ساخت سالن های نمایش فیلم در تهران می تواند به نوعی در ارتقاء صنعت سینما و تماشای گروهی فیلم نقش به سزایی ایفا نماید.

به طور یقین ساخت سینماهای  مجهز در کشور به خصوص شهر تهران برای متولیان این صنعت توجیه اقتصادی ندارد و استقبال کم مردم به تماشای فیلم در سینما باعث شده است که ساخت سینما در دستور کار دولت مردان و یا بخش خصوصی قرار نگیرد.

اما امروزه در پایتخت، سراهای محله توسط شهرداری بنا شده است که خدمات فرهنگی، اجتماعی و هنری در آن صورت می گیرد، به طور حتم تمرکز سینماها در نقاط مرکزی شهر یکی از دلایلی است که مراجعه به آن از تمام نقاط تهران با مشکل ترافیکی و مسیر مواجه می گردد و همین امر باعث می شود که ساخت سالن های نمایش فیلم در تمامی نقاط تهران این مشکل را برطرف نماید.

و اما آنچه در این یادداشت مورد بحث می باشد و به مسوولین سینمایی و بخش خصوصی به خصوص شهرداری تهران پیشنهاد می گردد، توجه به ساخت سالن های نمایش فیلم در مقیاس محلی است که با اجرای این طرح، بیش از 200 سالن نمایش با گنجایش حداقل 50 نفر در سراهای محلات احداث می شود و این عمل می تواند به نوعی در ارتقاء صنعت سینما، به خصوص سالن های نمایش و تشویق مردم به تماشای فیلم در کنار سایر شهروندان نقش به سزایی ایفا نماید.

اما سخن من بیشتر به دولتمردان و مدیران تصمیم گیر در حمل و نقل عمومی، به ویژه سازمان تاکسیرانی شهر تهران است و باید یادآوری نمایم که سختی کار رانندگان تاکسی و مسافر برهای شخصی به خصوص در پایتخت، بر هیچ کس پوشیده نیست و همه ما این شغل را جزء مشاغل سخت می دانیم که رانندگان در شبانه روز و در سرما ، گرما، ترافیک ، آلودگی های صوتی و زیست محیطی به ارائه خدمات به هموطنان خود می پردازند و در مقابل از خدمات و مزایای قابل درکی برخوردار نیستند.

اما چرا به این مهم کمتر توجه می گردد؟

اگر از هر مسوول دولتی، خصوصی، مدیران شهری، نمایندگان مردم در مجلس و شورای شهر  و همچنین از خود مردم سوال شود که اصلی ترین و مهمترین معضل پایتخت چیست؟ به طور حتم پاسخ خواهند داد؛ آلودگی هوا و ترافیک.

اما چرا این مشکل سالهاست که گریبان گیر شهروندان تهران شده است و همه ساله به گفته خود مسوولین جان هزاران هزار هموطن ما را می گیرد و با گذشت زمان هم بیشتر و بیشتر می شود، سوالی است که پاسخ آن را هیچ مسوولی تاکنون به طور واضح و شفاف نداده است.

و اما متولی اداره و ساماندهی حمل و نقل عمومی به ویژه تاکسی ها در تهران کیست؟

شهرداری تهران به طور حتم خدمات شایسته و ارزنده ای در حوزه های شهری، زیباسازی، فضای سبز، حمل و نقل عمومی، فرهنگی، اجتماعی، ورزشی به هموطنان ارائه نموده است و هزینه های زیادی در این خصوص در شهر تهران شده است که هرکدام به نوبه خود مهم و قابل تحسین است، اما وقتی همه ما به اتفاق قبول داریم که آلودگی هوا و ترافیک، اصلی ترین معضل شهر تهران محسوب می شود، آیا شهرداری تهران در خصوص فرهنگ سازی استفاده از خودرو تاکسی و عدم استفاده از اتومبیل شخصی گامی برداشته است؟ آیا ارائه خدمات شایسته به تاکسی داران و توجه به نیاز آنان تا کنون صورت گرفته است؟ آیا ساخت سرای محلات در تهران اولویت دارد یا ساخت پارکینگ های طبقاتی؟ آیا مردم بیشتر به مجموعه های ورزشی نیاز دارند یا اینکه در شهر خلوت با آسایش تردد نمایند؟ آیا ساخت بزرگراه در اولویت است یا کاهش کرایه های حمل و نقل عمومی به ویژه تاکسی؟ آیا برگزاری همایش های گوناگون و جشنواره های متعدد که هزینه های فراوانی برای اجرای آن صورت می گیرد، دغدغه مردم است یا آلودگی هوا؟ آیا فروش آرم های طرح و ترافیک روزانه، خواست مردم است؟ و ده ها سوال دیگر که بی پاسخ مانده است!

و اما چگونه می توان نرخ کرایه تاکسی را کاهش داد و یا ثابت نگه داشت؟

خب به طور طبیعی و عقلانی، هر زمان که نرخ سوخت افزایش یابد، نرخ کرایه تاکسی هم به همان میزان افزایش می یابد و هر شخصی با محاسبه هزینه حمل و نقل، به این نتیجه می رسد که استفاده از خودرو شخصی برایش به صرفه تر است، ولی به طور یقین اگر بداند که با این وضع ترافیک تهران، نبود جای پارک، آلودگی هوا و ....، استفاده از تاکسی برایش مرقوم به صرفه تر است، به طور حتم سعی می کند که با تاکسی و خودروهای عمومی در شهر تردد نماید.

و اما چگونه می شود نرخ کرایه تاکسی را ثابت نگه داشت و یا نسبت به استفاده از خودرو شخصی آن را کاهش داد، موضوعی است که با ارائه خدمات به رانندگان تاکسی می توان به آن دست یافت.

10 راهکار پیشنهادی برای کاهش نرخ کرایه تاکسی

* افزایش خدمات گاز سوز نمودن تاکسی ها و تسهیل در ارائه خدمات

* اختصاص 5 تعمیرگاه تخصصی خدمات خودرویی ویژه تاکسی در شهر تهران

* پرداخت یارانه لوازم و خدمات مصرفی به خودروهای تاکسی( لاستیک، باطری، لنت ترمز، روغن موتور، شمع، صفحه کلاج، جلوبندی )

* کاهش نرخ بیمه نامه های شخص ثالث و بدنه برای خودروهای تاکسی

* افزایش ارائه خدمات تاکسی تلفنی در تهران

* ایجاد فروشگاههای زنجیره ای در شهر تهران، ویژه تاکسی داران به منظور عرضه محصولات مود نیاز روزمره آنان با تخفیف ویژه

*امکان استفاده رایگان خانواده محترم رانندگان تاکسی از خدمات حمل و نقل عمومی

* ارائه کارت خرید ویژه استفاده از رستورانهای منتخب تهران به رانندگان تاکسی جهت صرف یک وعده غذا در طول روز

* امکان نصب تبلیغات در بدنه تاکسی ها با طراحی نوین و کارشناسی به صورت ایجاد کانون تبیغاتی متمرکز در سازمان تاکسیرانی

* پرداخت یارانه سوخت با طراحی مکانیزم استفاده اختصاصی تاکسی ها در جایگاههای سوخت منتخب

همان طور که در قانون جدید نظام صنفی آمده است، تشکیل اتاق اصناف در شهرستان ها پیش بینی شده است و مجامع امور صنوف تولیدی و توزیعی در هم ادغام و اتاق اصناف شکل می گیرد.

در شهر تهران،  137 اتحادیه صنفی فعالیت می نماید که به نوبه خود بزرگترین و منسجم ترین سازمان مردم نهادی به شمار می رود که هم در عرصه اقتصاد و هم در عرصه فرهنگ و همچنین در سایر موضوعات سیاسی و اجتماعی می توانند نقش موثر و به سزایی ایفا نمایند.

اما آنچه در این یادداشت مورد توجه می باشد، ضرورت احداث شهرک اداری اصناف در شهر تهران و کلان شهرهای کشور است که به اختصار به توجیه این طرح می پردازم.

در شهر تهران، اتحادیه های صنفی و اتاق اصناف دارای ساختمان و فضای فیزیکی مجزا می باشند که بصورت پراکنده در پایتخت به اعضاء خود خدمات ارائه می نمایند.

در مرحله اول موضوع ترافیک مطرح است، که چه تعداد مراجعه کننده در روز می بایست در شهر تهران تردد نمایند تا به اتحادیه خود مراجعه و متقاضی خدمات باشند.

در مرحله دوم، افراد یا متقاضی دریافت جواز می باشند و یا جهت پرداخت حق عضویت و موارد دیگر به اتحادیه مراجعه می نمایند که به ناچار می بایست به بانک، مجمع امور صنفی، پلیس اماکن، دفاتر پلیس+10 و همچنین بهداشت هم مراجعه نمایند که این خود مستلزم تردد و رفت و آمد غیر ضرور شخص می باشد.

اگر از نظر داخلی بخواهیم به این موضوع نگاه کنیم، اکثر اتحادیه های صنفی امکان ارائه خدمات فرهنگی و اجتماعی  را نداشته و حتی سالن همایش مجزایی در اختیار ندارند که بتوانند به اعضاء خود خدمات ارائه دهند و با آنان ارتباط مستقیم برقرار نمایند.

و اما چگونه می شود خدمات اتحادیه های صنفی را در شهر تهران ساماندهی نمود، موضوعی است که مدیران دولتی می بایست به آن توجه نمایند.

احداث شهرک اداری اصناف در شهر تهران که همان متمرکز نمودن خدمات است،  می تواند عامل موثری در کاهش آلودگی هوا، کاهش ترافیک، تردد غیر ضرور و همچنین ارتقاء سطح کمی و کیفی  اتحادیه های صنفی در پایتخت باشد که در اجرای این طرح، کلیه اتحادیه های صنفی تهران با فروش ساختمان خود، به صورت متمرکز در شهرک اداری اصناف به ارائه خدمات خود به اعضاء می پردازند.

در شهرک اداری اصناف، هر اتحادیه دارای واحد اداری مجزا می باشد و اتاق اصناف هم در محوریت کار قرار دارد، همچنین در این شهرک، واحد های دیگری از جمله: شعب بانک، نمایندگی اماکن، نمایندگی بهداشت، دفاتر پلیس+10، سالن های همایش و چند منظوره، سالن ورزشی، سالن سینما و نمایش فیلم، کتابخانه عمومی، مراکز تفریحی و تجاری، مراکز اقامتی و پذیرایی می توانند به صورت متمرکز به ارائه خدمات بپردازند و به طور یقین رضایت مراجعه کننده را جلب نمایند.

همچنین  وجود دبیرخانه مرکزی در این طرح ، می تواند از مراجعه های غیر ضرور و حضوری جلوگیری نماید و کلیه خدمات به صورت الکترونیکی و متمرکز به اعضاء ارائه گردد.

امید است متولیان امر و مسوولین وزارت صنعت، معدن و تجارت با مشارکت هیئت مدیره اتحادیه های صنفی، شورای شهر تهران، شهرداری تهران و همچنین بخش خصوصی،  طرح احداث شهرک اداری اصناف را در دستور کار خود قرار دهند و مجلس شورای اسلامی هم با حمایت های خود بتواند نقش به سزایی در اجرای این طرح که باعث شکوفایی و نقش آفرینی بیشتر اصناف در جامعه به خصوص کاهش آلودگی هوا و ترافیک در شهر تهران می گردد ایفا نماید.

بی تردید همه اشخاصی که برای رفت و آمدهای روزانه خود از تاکسی و یا آزانس های اتومبیل استفاده می‌کنند،  طعم افزایش کرایه‌های حمل و نقل عمومی را چشیده‌اند و همیشه با پایان سال و یا شروع سال جدید، شاهد افزایش نرخ و یا زمزمه های آن بوده ایم.

چرا مردم از خودرو شخصی استفاده می کنند و تمایلی به استفاده از خودروهای عمومی مانند تاکسی و آژانس را ندارند؟

یکی از رهنمودهای پلیس به مردم این است که با خودروهای تک سرنشین در شهر کمتر تردد کنند و همیشه گلایه هایی در خصوص آلودگی هوای تهران، معضل ترافیک و آلودگی های صوتی و سایر موارد توسط مسوولین صورت میگیرد، ولی چگونه می توان مردم را به استفاده از خودروهای عمومی تشویق کرد، مسئله ای است که به اختصار در این یادداشت به آن اشاره خواهم کرد.

یکی از دلایلی که باعث می شود اکثر مردم از خودرو شخصی استفاده نمایند، ارزان بودن سوخت است که این خود یک بهانه ای شده است که همه ساله زمزمه گرانی سوخت بین مردم و مسوولین است و آن را یک راه حل برای تشویق مردم به عدم استفاده از خودرو شخصی در مواقع غیر ضرور می دانند، ولی مشکل اینجاست که با افزایش نرخ بنزین و سوخت های دیگر، کرایه های حمل و نقل عمومی هم افزایش می یابد و به نوعی برابری هزینه استفاده از خودرو شخصی و عمومی سبب می گردد که مردم، جابجایی با خودرو شخصی را ترجیح دهند، و اما یک دلیل فرعی دیگر این است که متأسفانه فرهنگ استفاده از کولر در فصل تابستان در خودروهای تاکسی و آژانس های اتومبیل نهادینه نگردیده است و کیفیت پایین خودرو و همچنین درک نادرست راننده نسبت به افزایش مصرف سوخت در صورت استفاده از کولر، باعث می شود که هم مسافر و هم راننده در فصل گرم تابستان نتوانند فصل کاری راحتی را سپری نمایند و این خود یک دلیل می شود که اکثر مردم در این فصل به خاطر راحتی خود، از خودرو شخصی استفاده نمایند.

چه راهکارهایی در این خصوص وجود دارد که مردم را به استفاده از حمل و نقل عمومی، به ویژه تاکسی تشویق نمود؟

سخن من در این یاداشت بیشتر به دولتمردان و مدیران تصمیم گیر در حمل و نقل عمومی، به ویژه سازمان تاکسیرانی شهر تهران است و باید یادآوری نمایم که سختی کار رانندگان تاکسی و مسافر برهای شخصی به خصوص در پایتخت، بر هیچ کس پوشیده نیست و همه ما این شغل را جزء مشاغل سخت می دانیم که رانندگان در شبانه روز و در سرما ، گرما، ترافیک ، آلودگی های صوتی و زیست محیطی به ارائه خدمات به هموطنان خود می پردازند و در مقابل از خدمات و مزایای قابل درکی برخوردار نیستند.

چگونه می شود نرخ کرایه تاکسی را کاهش داد؟

خب به طور طبیعی و عقلانی، هر زمان که نرخ سوخت افزایش یابد، نرخ کرایه تاکسی هم به همان میزان افزایش می یابد و هر شخصی با محاسبه هزینه حمل و نقل، به این نتیجه می رسد که استفاده از خودرو شخصی برایش به صرفه تر است، ولی به طور یقین اگر بداند که با این وضع ترافیک تهران، نبود جای پارک، آلودگی هوا و ....، استفاده از تاکسی برایش مرقوم به صرفه تر است، به طور حتم سعی می کند که با تاکسی و خودروهای آژانس در شهر تردد نماید. اما چگونه می شود نرخ کرایه تاکسی را ثابت نگه داشت و یا نسبت به استفاده از خودرو شخصی آن را کاهش داد، مسئله ای است که انشاء اله در یادداشت دیگری به تفسیر آن می پردازیم.